Zaburzenia przetwarzania słuchowego APD to nieprawidłowości w przetwarzaniu słuchowym na poziomie neuronalnym. APD nie stanowią samodzielnej jednostki chorobowej (podobnie jak szumy uszne czy zawroty głowy) ale są zespołem objawów wynikających z różnego typu zburzeń w obrębie ośrodkowej części układu słuchowego i występują pomimo prawidłowej czynności słuchu.
APD rozpoznaje się w przypadkach, w których co najmniej jedna z podstawowych wyższych funkcji słuchowych jest zaburzona (zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Stowarzyszenia Słuchu i Mowy ASHA).
Do objawów APD należą:
- trudności z rozumieniem dłuższych wypowiedzi
- trudności w rozumieniu mowy w hałasie
- trudności w lokalizacji źródła dźwięku
- problemy z koncentracją (zazwyczaj krótki czas koncentracji)
- trudności w nauce czytania
- nadwrażliwość słuchowa
APD to jedna z przyczyn powodująca trudności w uczeniu się dzieci.
Wiele przypadków trudności w nauce, tj. trudności w pisaniu i czytaniu, a także zaburzeń artykulacyjnych i problemów językowych oraz często współistniejących z nimi zaburzeń emocjonalnych, ma swoje źródło w zaburzeniach przetwarzanaia dźwięku na poziomie centralnym.
Dzieci z APD często są postrzegane jako:
- niegrzeczne, sprawiające kłopoty wychowawcze, ponieważ „nie słuchają co się do nich mówi”
- nadmiernie pobudliwe, ponieważ nie skupiają uwagi na zadaniach i są impulsywne
- nieśmiałe i zamknięte w sobie, ponieważ z powodu niezrozumienia poleceń i instrukcji nie podejmują działań i unikają kontaktów z otoczeniem
Celem badania diagnostycznego jest potwierdzenie lub wykluczenie występowania APD u dziecka oraz podjęcie odpowiedniej terapii, przygotowanej indywidualnie do potrzeb dziecka. Wczesne zdiagnozowanie APD i podjęcie terapii pozwoli uniknąć opóźnień w rozwoju mowy i problemów w nauce szkolnej.
Należy pamiętać, ze z uwagi na zróżnicowanie rozwoju mowy u dzieci, w wieku 4-6 lat badania diagnozujące APD określają jedynie „ryzyko” wystąpienia zaburzeń, a u pacjentów od 7 roku życia można postawić diagnozę audiologiczną.